هنر در آغاز دوران مسیحیت به دلیل تعقیب و کشتار مسیحیان توسط رومی‌ها در مخفی‌گاه‌های زیرزمینی انجام می‌شد. به همین دلیل، ارزشمندترین یادمان‌های این دوره از هنر مسیحی، مقابر دخمه‌ای (کاتاکومب‌ها) هستند. مقابر دخمه‌ای مسیحیت، گورستان‌هایی پنهان برای دفن اجساد مسیحیان بودند. در چنین مکان‌های غالبا اتاقک‌های کوچکی به نام «کوبیکولوم» به عنوان نمازخانه تدفین در میان دیوارها ساخته می‌شدند. هنر تصویری این دوره ترکیبی از اسلوب‌ها و عناصر رومی با مفاهیم مسیحی است و با اهداف و  طبیعت‌گرایی رومی تفاوت دارد و نوعی شمایل نگاری است. به طور کلی در همه‌ی آثار هنر مسیحی معیارهای متداول طبیعت‌پردازی برای بیان عوالم روحانی و رمزآمیز به کار رفته است. این نقاشی‌ها از لحاظ طرح و اجزا نسبت به نقاشی‌های رومی ضعیف‌تر است. این آثار از نظر شکل زیر نفوذ هنر رسمی و از لحاظ محتوا تحت تاثیر افکار و عقاید دین مسیح قرار داشت. در این نقاشی‌های مسیحی صحنه‌هایی از زندگی حضرت مسیح چون مریم و مسیح کودک، مسیح بر صلیب و نقش‌های نمادین مسیحی مانند چوپان نیکوکار، طاووس نشانه جاودانگی، کبوتر نماد روح، لنگر نشانه امید، خروس ابزار عزاداری و توبه، نشان داده شده است. همچنین از سده سوم میلادی شاهد تجسم انسانی مسیح در آثار هنری هستیم. علاوه بر موارد ذکر شده داستان زندگی حضرت یونس و خارج شدن او از کام نهنگ بسیار محبوب بود. به دلیل شرایط سخت داخل مقابر دخمه‌ای مسیحیت، یعنی نور ناکافی و بوی تعفن، نقاش در اجرای اثرش هیجان‌زده عمل می‌کرد، و همین دلیل باعث شده که نقاشی‌های داخل کاتاکومب حالتی نایف و خام‌دستانه داشته باشند، حرکات سریع و هیجان‌آمیز قلم‌مو در این تصاویر در بازنمایی حالات درونی به خوبی قابل مشاهده است، هیجان‌زدگی در آفرینش این آثار، آن‌ها را به نوعی امپرسیونیسم شتابان شبیه کرده است.